ا ل م

سوره البقره ايه

255

به نسرين ستوده

زمين را کشتند

من باهارم

تو زمين

من زمينم

تو باهار

من درختم

تو زمين

من زمينم

تو درخت

ناز انگشتاي بارون تو باغم ميکنه

ميون جنگلا طاقم ميکنه

مث تنهايي تو

مث شب

تو بزرگی مث شب

خود تنهايي تو

تازه روزم که بياد

تو نميري

مث شبنم

مث اون ململ نازک مه

مث برفايي تو

تازه ابم که بشن

برفا و عريون بشه کوه

تو نميري

مث اون قله کوه هاي بلند

که به ابراي سياهي و به باداي بدي

ميخندي